نانوایی خیریه تبسم؛ روزانه ۶۵۰ خانواده بی‌بضاعت نان خشک دریافت می‌کنند
محمدعلی مهدوی
نانوایی خیریه «تبسم(۲)» قرار است روزانه برای بیش از ۳۰۰ خانواده نیازمند در کابل نان خشک توزیع کند. به گفته مسوولان بنیاد هزاره، نانوایی تبسم(۲) دومین نانوایی خیریه این بنیاد در کابل است. مسوولان این بنیاد می‌گویند که در صورت دوام مساعدت‌ها و حمایت‌ها، تعداد این نانوایی‌ها زیاد و نانوایی‌های زنجیره‌ای در ساحات مختلف کابل ایجاد خواهد شد.
روز پنج‌شنبه، ۱۶ جدی، نانوایی خیریه تبسم(۲) در غرب کابل آغاز به فعالیت کرد. عبدالله همتی، مسوول عمومی بنیاد هزاره در افغانستان، به روزنامه ۸صبح گفت: «از ۳۵ روز به این طرف نانوایی تبسم(۱) فعالیت دارد که روزانه به ۳۲۰ خانواده بی‌بضاعت و بی‌سرپرست نان خشک توزیع می‌کند و در نانوایی تبسم(۲) نیز قرار است روزانه حدود ۳۳۰ خانواده تحت پوشش قرار گیرند و برای‌شان نان خشک توزیع شود.» با این حساب، روزانه این دو نانوایی برای ۶۵۰ خانواده بی‌بضاعت نان خشک توزیع می‌کنند.
همتی از وکلای گذر و مردم محل خواست تا با هیات سروی بنیاد هزاره در تشخیص و شناسایی نیازمندان همکاری کنند. وی افزود که فقر و فلاکت حاکم بر جامعه خانواده‌ها را در ناامیدی و اضطراب قرار داده است و خانواده‌ها می‌کوشند که به هر وسیله‌ای، کمک‌های نهادهای مددرسان را جذب کنند.
محمدعلی، عضو هیات سروی بنیاد هزاره، می‌گوید: «ما عریان‌ترین چهره یک فاجعه انسانی در حال وقوع در غرب کابل را به دلیل فقر سرسام‌آور کنونی مشاهده می‌کنیم.» وی که روزانه برای شناسایی خانواده‌های نیازمند به گوشه‌گوشه غرب کابل رفته و شرایط زنده‌گی و وضعیت معیشتی باشنده‌گان غرب کابل را از نزدیک مشاهده کرده است، حکایت‌های دردناکی از فقر و گرسنه‌گی دارد. به گفته محمدعلی، دغدغه اکثریت قریب به اتفاق باشنده‌گان غرب کابل، «نان» است. وی می‌افزاید: «در دوردست‌های غرب کابل بی‌شمارند خانواده‌هایی که نان خشک شب و روزشان را ندارند و چه بسا بر سر سفره‌های خالی می‌نشینند و در این سرمای طاقت‌فرسای زمستان «نان» را در خواب می‌نگرند.» وی از دفتر چشم‌دیدهایش ورقی می‌گشاید و می‌گوید: «روزی برای سروی و بررسی وضعیت معیشتی یک خانواده در دامنه کوه چهل‌دختران رفتیم. در یک خانه نم‌ناک و محقرانه استیجاری، یک خانواده هشت‌نفره زنده‌گی می‌کرد. مسوولیت سرپرستی این خانواده را پیرزنی برعهده داشت که به دلیل سپری کردن جراحی کلیه، توان ایستادن را از دست داده بود. تنها منبع درآمد‌شان تخته قالینی بود که با دستان پینه‌بسته دو دختر این خانواده ایلمک می‌خورد و در تار و پودش رنج و مشقت اعضای خانواده تفسیر می‌شد.»
افراد و خانواده‌های تحت پوشش این پروژه را عمدتاً خانواده‌های بی‌سرپرست، بدسرپرست و پرجمعیت تشکیل می‌دهند.
سیدحسین، باشنده اصلی ولایت غور و سرپرست یک خانواده هفت‌نفره که فعلاً در ساحه چهل‌دختران غرب کابل زنده‌گی می‌کند، می‌گوید: «ماهانه مبلغ یک هزار و ۵۰۰ افغانی کرایه خانه پرداخت می‌کنم و هیچ نوع درامدی ندارم. از تمام کمک‌های بشردوستانه به افغانستان، سهم من تنها هفت قرص نانی است که روزانه از نانوایی تبسم(۲) دریافت می‌کنم.»
شریفه موحد (نام مستعار) که شوهرش معتاد به مواد مخدر است، می‌گوید: «روزانه هشت قرص نان از نانوایی تبسم(۲) می‌گیرم و با همین هشت قرص نان شب و روز می‌گذرانیم.» او می‌افزاید آن‌گونه که فریاد مردم فقیر و بی‌بضاعت را کسی نمی‌شنود، مرگ آن‌ها نیز بی‌صدا است. به گفته او، خدا می‌داند که روزانه چند انسان فقیر و تهی‌دست از شدت گرسنه‌گی جان می‌دهند؛ اما کسی از مرگ آن‌ها باخبر نمی‌شود.
خانم ایستاد نیز یکی از کسانی است که از طرف بنیاد هزاره کارت به دست آورده و نان دریافت می‌کند. او در ساحه «کته‌بلندی» غرب شهر کابل زنده‌گی می‌کند و سرپرستی یک خانواده هشت نفری را برعهده دارد. وی روند سروی و شناسایی نیازمندان توسط هیات سروی بنیاد هزاره را شفاف می‌داند و می‌گوید که صرف خانواده‌های فقیر و بی‌بضاعت کارت دریافت کرده‌اند.
اکثریت کسانی که در برنامه افتتاحیه نانوایی تبسم(۲) شرکت کرده بودند، از روند توزیع کمک‌های بشردوستانه نهادهای ملی و بین‌المللی در افغانستان شاکی بودند و می‌گفتند در توزیع این کمک‌ها عدالت در نظر گرفته نمی‌شود و کمک‌ها کاملاً سلیقه‌ای برای گروه‌های خاص قومی و سمتی توزیع می‌شود. آن‌ها از نهادهای مددرسان خواستند که بر روند توزیع کمک‌ها و مساعدت‌های‌شان نظارت کنند و جلو سوء‌استفاده‌ها را بگیرند.
نانوایی خیریه تبسم در کابل در حالی شروع به فعالیت می‌کند که براساس گزارش برنامه غذایی جهان، حدود ۹۰ درصد مردم افغانستان به غذایی کافی دسترسی ندارند.
