«گالری هنری اناری»؛ زنان در بلخ هنرهای دستی‌شان را به نمایش گذاشتند
هما همتا
نمایشگاه صنایع دستی «گالری هنری اناری» با نمایش ۱۳ مجموعه هنری در بلخ برگزار شد. این نمایشگاه روز پنج‌شنبه، بیست‌وسوم دلو، به همت ۱۳ بانو و همکاری ریاست اطلاعات و فرهنگ بلخ برگزار شد. در این نمایشگاه که برای یک روز برگزار شد، شمار زیادی از باشنده‌گان اشتراک کردند. برگزارکننده‌گان این نمایشگاه می‌گویند که هدف از این برنامه، نشان دادن توانمندی زنان در عرصه هنر و صنایع دستی است. آنان می‌گویند که باشنده‌گان بلخ از این نمایشگاه به خوبی استقبال کرده‌اند و آثار زیادی فروخته شده است. مسوولان محلی نیز معتقد اند که این‌گونه حرکت‌های به ظاهر کوچک، می‌تواند به یک جریان کلان در زنده‌گی زنان منتهی شود.
دو روز پیش از برگزاری نمایشگاه، برگزارکننده‌گان تبلیغ نمایشگاه را در صفحات اجتماعی هم‌رسانی کردند تا بتوانند علاقمندان به هنر را از این رویداد آگاهی دهند. سالون شلوغ بود و بازدیدکننده‌گان در جلو میزها، کارهای به نمایش گذاشته شده را می‌دیدند، عکس می‌گرفتند و گاهی هم چیزی می‌خریدند. در شرایطی که زنان افغان برای حفظ دست‌آوردهای‌شان می‌کوشند، برگزاری این نمایشگاه بر اراده آنان افزوده و امیدشان را بیش‌تر ساخته است.
نازنین رحیمی ۲۳ سال دارد و دانش‌آموخته هنرهای زیبای دانشگاه بلخ است. او از برگزارکننده‌گان این نمایشگاه و یکی از هنرمندانی است که کارهای هنری‌اش را در این‌جا به نمایش گذاشته است. بانو رحیمی هدف از برگزاری این نمایشگاه را نشان دادن توانمندی زنان در میدان هنر و صنایع دستی عنوان می‌کند. او هم‌چنان می‌گوید که برگزاری چنین نمایشگاه‌ها زمینه ترویج بازارچه‌های هنری و صنایع دستی را فراهم می‌کند. او می‌افزاید: «ساعت نه صبح نمایشگاه را کلید انداختیم و تا حالا که هر چه بازدیدکننده به این‌جا آمده، ما را تشویق کرده و از برگزاری این نمایشگاه استقبال گرمی کرده‌اند.»
دیگر بانوان هنرمند در این نمایشگاه نیز اثرهای‌شان را به نمایش گذاشته‌اند. بسیاری از اثرهای آنان به فروش رفته است و شادی را می‌توان در چهره اشتراک‌کننده‌گان نمایشگاه و بازدیدکننده‌گان دید. نازنین و هم‌قطارانش در تاریخی‌ترین زمان ممکن توانایی‌های‌شان را به نمایش گذاشته‌اند؛ روزهایی که خبرهایی از حکومت موقت، توقف مذاکرات و ادامه جنگ به گوش می‌رسد.
نازنین به سمتی در بیرون از سالون نگاه می‌کند و به آینده با بیم و نگرانی می‌نگرد. او می‌گوید: «از روزی می‌ترسم که ما نتوانیم حتا از خانه بیرون شویم، کارهای ما فقط برای خود‌مان باشد و آن حس زیبایی را که توسط هنر خلق کرده‌ایم، به دیگران منتقل نتوانیم.» نگرانی نازنین از آینده‌ای است که چندوچون آن هنوز معلوم نیست؛ نگرانی‌ای که همه زنان در قبال ارزش‌های دو دهه گذشته دارند و در میز مذاکره به آن پرداخته نشده، یا هم اگر پرداخته شده، بسیار اندک بوده است.
در کنار یکی از میزها، پسری جوان با یکی از دوستانش به اثرهای به نمایش گذاشته شده روی آن میز، نگاه می‌کنند. اسمش فردوس است و ۲۱ سال دارد. فردوس می‌گوید: «این تنها یک نمایشگاه هنری نیست، این حرکت را می‌توان یک حرکت انگیزشی نیز عنوان کرد، برای زنان دیگری که آن‌ها نیز چنین هنرهایی دارند و بنا بر دلایل مختلف، نتوانسته‌اند آن را به نمایش بگذارند.» او خوش‌بینانه به این نمایشگاه می‌نگرد و امیدوار است که چنین دست‌آوردهایی در میز مذاکرات صلح به معامله گذاشته نشود.
در روی هر میز، هنرمندان زیبایی‌های خلق شده‌شان را به اشتراک‌کننده‌گان منتقل می‌کنند. فردوس اما به عنوان یک اشتراک‌کننده، نگران آینده است. می‌گوید: «هیچ چیزی معلوم نیست. ما حتا نمی‌توانیم حدس بزنیم که چه آینده‌ای در انتظار ما است؛ اما می‌خواهم همین‌قدر بگویم که تشکیل حکومت موقت نه تنها میان‌بُری برای آمدن صلح نیست، بلکه زمینه را برای حضور دوباره طالبان در افغانستان مساعد می‌کند.»
ریاست اطلاعات و فرهنگ ولایت بلخ از برگزاری چنین نمایشگاه‌ها استقبال و آن را به عنوان حرکتی کوچک که بتواند به یک جریان کلان منتهی شود، تلقی می‌کند. گفتنی است که این نمایشگاه از ساعت نُه صبح روز پنج‌شنبه تا عصر آن روز به روی بازدید‌کننده‌ها باز ماند.
