بی‌باوری مردم به کروناویروس نباید دوام یابد
داستان چوپان دروغ‌گو برای مردم ما یک روایت آشنا و شناخته شده است. «مردی‌که هربار فریاد می‌زد، گرگ به سراغ گوسفندانش آمده و باشنده‌گان روستا با چوب و چماق جهت کمک به چوپان به سمت گله می‌شتافتند، اما هر بار ادعای چوپان دروغ بود، چوپان می‌خندید و مردم به خانه‌های خود باز می‌گشتند. باری به واقعیت، گرگ به سراغ گله‌ی چوپان آمد، چوپان هر چه داد و فریاد زد، این‌بار کسی به کمکش نرفت و گرگ‌ها گوسفندان چوپان را دریدند و خوردند.»
فساد گسترده در دو دهه گذشته، متاسفانه موجی از بی‌باوری را در میان مردم ایجاد کرده است. بخشی از مردم به شیوع ویروس کرونا در افغانستان باورمند نیستند؛ آن‌ها گمان می‌کنند که حکومت برای جذب کمک‌های بیرونی به جهانیان دروغ می‌گوید. حکومت هر چقدر داد و فریاد می‌کشد که کرونا یک واقعیت جامعه امروزی ما است، اما بخش کلانی از مردم، این واقعیت را انکار می‌کنند.
روایت‌های گوناگونی در میان مردم دست‌به‌دست می‌شود؛ این روایت‌ها گاه منحصر به طیف کم‌سواد یا بی‌سواد جامعه نیست و بیشتر از کروناویروس، این روایت‌ها در میان مردم ما شایع شده است.
تردیدی نیست که این بی‌باوری حاصل دو دهه رفتار ناصادقانه حکومت‌ها در برابر مردم بوده است. مردم افغانستان اگر با رفتار صادقانه‌ی حکومت‌ها خو می‌گرفتند، حالا نیازی نبود که برای باورمند ساختن جامعه به بیماری‌ای که همه‌ی کشورهای جهان را در بر گرفته، مجبور به خرج میلیون‌ها افغانی شویم.
حکومت افغانستان باید با تغییر روی‌کردش جامعه افغانستان را نسبت به این بیماری کشنده باورمند بسازد. بی‌باوری مردم به شیوع کروناویروس، می‌تواند فاجعه‌بار باشد. در کلان‌شهرهای افغانستان قیود و قرنطین عملا توسط مردم شکسته شده است. جدای از شکسته شدن قیود، بی‌باوری مردم به کروناویروس منجر شده تا تدابیر وقایه‌ای را نیز جدی نگیرند. در هرات، قندهار، بلخ و سایر ولایتهای درگیر با این بیماری، بخش کلانی از جامعه حتا حاضر نیستند کوچک‌ترین تدابیر پیش‌گیرانه را در نظر بگیرند.
بی‌باوری بخشی از مردم افغانستان به واقعیتی به اسم کووید-۱۹ در حالی بالا گرفته که تیم سرمفتش ویژه ایالات متحده امریکا در امور افغانستان به کنگره آن کشور هشدار داده که سیستم صحی در افغانستان بسیار ضعیف و آسیب‌پذیر است و ممکن است افغانستان را در پی شیوع کروناویروس با یک فاجعه روبهرو سازد. نهاد سیگر با لحن جدی خطاب به مقامات امریکایی گفته است که آسیب‌پذیری افغانستان در مقابل کروناویروس، منحصر به فرد است و علاوه بر آن، مشکلات سیاسی و اجتماعی چون نبود مواد غذایی، وضعیت بی‌جا‌شده‌گان داخلی، مرز مشترک با ایران و درگیری‌های پی‌‌هم در این کشور، ممکن است افغانستان را در ماه‌های آینده با فاجعه روبهرو سازد.
به نظر می‌رسد که لحن سیگر بسیار هشدارآمیز است. سیگر تا اکنون مشخص نکرده که یافته‌هایش را بر بنیاد چه نوع تحقیقی ارائه کرده، اما مشخص است که اداره سرمفتش ویژه ایالات متحده در امور افغانستان، همواره تحقیقاتش را بر بنیاد شیوه‌های تحقیقی مدرن و درست انجام می‌دهد.
از نخستین مورد ثبت ابتلا به کروناویروس که به تاریخ پنجم حوت سال گذشته در افغانستان تثبیت شد، دو ماه و ده روز گذشته است. تا اکنون هم مراجع رسمی صحی می‌گویند که این کشور به مرحله پیک نرسیده است. وضعیت زمانی نگران‌کننده‌تر از گذشته می‌شود که در اوج این هشدارها، بی‌تفاوتی مردم نیز افزایش یافته است.
مردم افغانستان باید کرونا را با رفتارهای سیاسی اشتباه نگیرند. دولت نیز باید با کرونا رفتار سیاسی نکند تا باورمندی مردم افزایش یابد. افزایش یک‌باره‌گی موارد ابتلا به کروناویروس در افغانستان در هفته گذشته، نگرانی سیگر را تایید می‌کند. حکومت افغانستان در روزهای نخست شیوع این ویروس، برنامه‌های کلانی را برای مقابله با آن روی دست گرفت. به شماری از ولایت‌هایی که تهدید بلند داشتند، منابع مالی فرستاد. رییس جمهور هر هفته با مسوولان ولایت‌ها از طریق ویدیو کنفرانس، نشست مشترک دایر می‌کرد تا نگرانی‌های موجود را دنبال کند. بیشتر اداره‌های دولتی را برای مهار این ویروس بسیج ساخته بود. قیود روزگردی و قرنطین را در شهرهای بزرگ مانند هرات و کابل با جدیت نسبی آغاز کرد، اما در روزهای اخیر به نظر می‌رسد که تلاش حکومت نیز در امر مبارزه با کروناویروس کاهش یافته است.
رسانه‌های افغانستان در زمینه روشن ساختن اذهان مردم مسوولیت دارند. مردم باید خطرات این بیماری را درک کنند. تردیدی نیست که ما در وضعیت اقتصادی نامناسبی به سر می‌بریم. برای عبور از شرایط دشوار فعلی، باید با دشواری‌ها تا حدودی کنار بیاییم. باید به نهادهای صحی و نهادهای امدادرسان کمک کنیم و به واقعیت این بلای جهانی باورمند شویم..داستان چوپان دروغ‌گو برای مردم ما یک روایت آشنا و شناخته شده است. «مردی‌که هربار فریاد می‌زد، گرگ به سراغ گوسفندانش آمده و باشنده‌گان روستا با چوب و چماق جهت کمک به چوپان به سمت گله می‌شتافتند، اما هر بار ادعای چوپان دروغ بود، چوپان می‌خندید و مردم به خانه‌های خود باز می‌گشتند. باری به واقعیت، گرگ به سراغ گله‌ی چوپان آمد، چوپان هر چه داد و فریاد زد، مردم روستا گمان می‌کردند که چوپان بازهم دروغ می‌گوید، این‌بار کسی به کمکش نرفت و گرگ‌ها گوسفندان چوپان را دریدند و خوردند.»
فساد گسترده در دو دهه گذشته، متاسفانه موجی از بی‌باوری را در میان مردم ایجاد کرده است. بخشی از مردم به شیوع ویروس کرونا در افغانستان باورمند نیستند؛ آن‌ها گمان می‌کنند که حکومت برای جذب کمک‌های بیرونی به جهانیان دروغ می‌گوید. حکومت هر چقدر داد و فریاد می‌کشد که کرونا یک واقعیت جامعه امروزی ما است، اما بخش کلانی از مردم، این واقعیت را انکار می‌کنند.
روایت‌های گوناگونی در میان مردم دست‌به‌دست می‌شود؛ این روایت‌ها گاه منحصر به طیف کم‌سواد یا بی‌سواد جامعه نیست و بیشتر از کروناویروس، این روایت‌ها در میان مردم ما شایع شده است.
تردیدی نیست که این بی‌باوری حاصل دو دهه رفتار ناصادقانه حکومت‌ها در برابر مردم بوده است. مردم افغانستان اگر با رفتار صادقانه‌ی حکومت‌ها خو می‌گرفتند، حالا نیازی نبود که برای باورمند ساختن جامعه به بیماری‌ای که همه‌ی کشورهای جهان را در بر گرفته، مجبور به خرج میلیون‌ها افغانی شویم.
حکومت افغانستان باید با تغییر روی‌کردش جامعه افغانستان را نسبت به این بیماری کشنده باورمند بسازد. بی‌باوری مردم به شیوع کروناویروس، می‌تواند فاجعه‌بار باشد. در کلان‌شهرهای افغانستان قیود و قرنطین عملا توسط مردم شکسته شده است. جدای از شکسته شدن قیود، بی‌باوری مردم به کروناویروس منجر شده تا تدابیر وقایه‌ای را نیز جدی نگیرند. در هرات، قندهار، بلخ و سایر ولایتهای درگیر با این بیماری، بخش کلانی از جامعه حتا حاضر نیستند کوچک‌ترین تدابیر پیش‌گیرانه را در نظر بگیرند.
بی‌باوری بخشی از مردم افغانستان به واقعیتی به اسم کووید-۱۹ در حالی بالا گرفته که تیم سرمفتش ویژه ایالات متحده امریکا در امور افغانستان به کنگره آن کشور هشدار داده که سیستم صحی در افغانستان بسیار ضعیف و آسیب‌پذیر است و ممکن است افغانستان را در پی شیوع کروناویروس با یک فاجعه روبهرو سازد. نهاد سیگر با لحن جدی خطاب به مقامات امریکایی گفته است که آسیب‌پذیری افغانستان در مقابل کروناویروس، منحصر به فرد است و علاوه بر آن، مشکلات سیاسی و اجتماعی چون نبود مواد غذایی، وضعیت بی‌جا‌شده‌گان داخلی، مرز مشترک با ایران و درگیری‌های پی‌‌هم در این کشور، ممکن است افغانستان را در ماه‌های آینده با فاجعه روبهرو سازد.
به نظر می‌رسد که لحن سیگر بسیار هشدارآمیز است. سیگر تا اکنون مشخص نکرده که یافته‌هایش را بر بنیاد چه نوع تحقیقی ارائه کرده، اما مشخص است که اداره سرمفتش ویژه ایالات متحده در امور افغانستان، همواره تحقیقاتش را بر بنیاد شیوه‌های تحقیقی مدرن و درست انجام می‌دهد.
از نخستین مورد ثبت ابتلا به کروناویروس که به تاریخ پنجم حوت سال گذشته در افغانستان تثبیت شد، دو ماه و ده روز گذشته است. تا اکنون هم مراجع رسمی صحی می‌گویند که این کشور به مرحله پیک نرسیده است. وضعیت زمانی نگران‌کننده‌تر از گذشته می‌شود که در اوج این هشدارها، بی‌تفاوتی مردم نیز افزایش یافته است.
مردم افغانستان باید کرونا را با رفتارهای سیاسی اشتباه نگیرند. دولت نیز باید با کرونا رفتار سیاسی نکند تا باورمندی مردم افزایش یابد. افزایش یک‌باره‌گی موارد ابتلا به کروناویروس در افغانستان در هفته گذشته، نگرانی سیگر را تایید می‌کند. حکومت افغانستان در روزهای نخست شیوع این ویروس، برنامه‌های کلانی را برای مقابله با آن روی دست گرفت. به شماری از ولایت‌هایی که تهدید بلند داشتند، منابع مالی فرستاد. رییس جمهور هر هفته با مسوولان ولایت‌ها از طریق ویدیو کنفرانس، نشست مشترک دایر می‌کرد تا نگرانی‌های موجود را دنبال کند. بیشتر اداره‌های دولتی را برای مهار این ویروس بسیج ساخته بود. قیود روزگردی و قرنطین را در شهرهای بزرگ مانند هرات و کابل با جدیت نسبی آغاز کرد، اما در روزهای اخیر به نظر می‌رسد که تلاش حکومت نیز در امر مبارزه با کروناویروس کاهش یافته است.
رسانه‌های افغانستان در زمینه روشن ساختن اذهان مردم مسوولیت دارند. مردم باید خطرات این بیماری را درک کنند. تردیدی نیست که ما در وضعیت اقتصادی نامناسبی به سر می‌بریم. برای عبور از شرایط دشوار فعلی، باید با دشواری‌ها تا حدودی کنار بیاییم. باید به نهادهای صحی و نهادهای امدادرسان کمک کنیم و به واقعیت این بلای جهانی باورمند شویم.
