بیماری کووید-۱۹ را چگونه سپری کردم؟

نمی‌دانم که چگونه مصاب به ویروس کرونا شدم، اما مطمئنم همکارانم در طلوع‌نیوز ناقل این بیماری به من بوده‌اند. در سه هفته دوره منزوی شدنم در خانه، در کنار چالش‌های بهداشتی کرونا بر من، بی‌خوابی‌های چندین‌روزه و تشویش‌های این بیماری، مرا بیش‌تر از هر چیز دیگری متاثر ساخته بود.

چندین هفته پیش از محدودیت‌های گشت‌وگذار در کابل، دفتر ما تدابیرش را برای جلوگیری از گسترش این ویروس گرفته بود، هنوز وقتی که چند واقعه مثبت این بیماری در کشور ثبت شده بود، رهبری موبی‌گروپ طرزالعملی ایجاد کرد و پوشیدن ماسک، دست‌کش و در نظر گرفتن فاصله‌ی معیاری در محل کار را اجباری کرد، تا جایی که کارمندان را به چندین شیفت کاری تقسیم کردند.

با وخیم‌تر شدن شرایط و افزایش واقعات مثبت بیماری کووید-۱۹ در کشور، دفتر تصمیم گرفت تا کارمندان را در شیفت‌های ۱۵ روزه‌ی کاری تقسیم کند، تا احتمال انتقال این ویروس به کارمندان کم‌تر شود. بر بنیاد همین تصمیم من باید با گروپ دوم یعنی پس از سپری کردن ۱۵ روز رخصتی به دفتر می‌آمدم.

در همین روز‌ها با وجود این همه تدابیر و امکانات، درست دو روز پیش از آغاز همین برنامه، گلو دردی پیدا کردم. چون اکثراً گلودرد می‌شدم، در نخست فکر کردم شاید هم‌مانند سابق گلودردی عادی باشد. برای جور شدن گلو دردی خود در کنار غرغره آب و نمک از داروهای گلودردی برای خوب شدن استفاده می‌کردم، اما با گذشت چند روز گلو درد و خارش گلویم بیش‌تر شد.

در این روز که مطابق برنامه‌ی دفتر خانه بود، با فهمیدن این که نتایج آزمایش بیماری کووید-۱۹ شماری از همکارانم مثبت بوده، بیش‌تر به تشویش شدم. با بیش‌تر شدن گلودردی‌ام و اضافه شدن تب و جان‌دردی به آن، دفتر را از وضع بهداشتی‌ام خبر ساختم و تصمیم بر آن شد که برای آزمایش بیماری «کووید-۱۹» آماده شوم.

روز دوم ماه می، برای آزمایش به دفتر رفتم، یک گروپ سه نفری از وزارت صحت عامه برای گرفتن نمونه از من و برخی از همکارانم آمده بودند. پس از گرفته نمونه از سوی داکتران مستقیم به خانه برگشتم. در نخست از دو برادرم که در یک اتاق با من می‌بودند، خواهش کردم که دیگر به این اتاق نیایند و این‌گونه خود را از دیگر اعضای فامیل جدا کردم.

سه روز بعد وقتی نتایج آزمایش از سوی وزارت صحت عامه اعلان شد، نتیجه آزمایش من و برخی از همکاران را مثبت گزارش داد. فامیل‌ام در نخست فکر می‌کرند که مریضی عادی دارم، ولی با دیدن نتایج ناراحت شدند و بیش‌تر مرا در دور بودن از اعضای فامیل همکاری کردند.

در ۱۰ روز اول، بدترین دوره‌ی این بیماری در بدن من بود. در این مدت حس می‌کردم که گلودردی‌ام، تب و جان دردی بیش‌تر از هر زمان دیگر شده است. با برخی از داکتر صاحبانی که آشنا بودم در ارتباط شدم و با ظاهر شدن علایم جدید در بدنم، با مشورت آنان روزه‌ام را افطار کردم و دوا می‌خوردم و با استفاده از میوه، سبزی و ویتامین‌ها مقاومت بدنم را بلندتر می‌بردم.

تا چند روز بعد از اعلان نتیجه آزمایش، به جز از برخی از همکاران و خانواده‌ی خودم دیگر هیچ کسی، حتا نامزدم از وضع بهداشتی‌ام خبر نداشت. وقتی با نامزدم تماس گرفتم و گفتم که به بیماری کووید-۱۹ مصاب شده‌ام، بی‌چاره گلویش را غصه گرفت و زبانش تاب ادامه صحبت کردن با من نداشت و این‌گونه تمامی اقاربم از وضع من خبر شدند. خوبی این آگاهی این بود که پس از آن، کرونا را جدی‌تر گرفتند.

واقعاً در این زمانی که بدترین وضع بهداشتی را داشتم، بیش‌تر از همه تشویش‌هایی که به فکرم می‌آمد، بیش‌تر تحت تاثیرم قرار داده بود. در دوره منزوی بودنم در خانه، بیش‌تر اوقات فکر این که فامیل‌ام را مصاب نساخته باشم، دوستانم را که با من در تماس بودند مریض نشده باشند، آیا خوب می‌شوم یا نه و ده‌ها فکر دیگر مرا در خود غرق می‌کرد، تا جایی که حتا از این فکر‌ها سردرد می‌شدم. تا جایی که این فکرها مرا خسته کرده بود، مجبور شدم که برای رهایی از این تشویش‌ها به چند تن از همکارانم که پیش از من مصاب به این بیماری شده بودند در تماس شوم. هر چند در تمام زنده‌گی‌ام یک فرد پر از استرس بودم، اما به این نتیجه رسیدم که برای مبارزه با این تاثیر ویروس کرونا کار‌هایی را انجام بدهم که دوست دارم و با مصرف ساختن خودم، از چنگال استرس در امان باشم. پس این‌گونه با کتاب خواندن، مقاله نوشتن، فیلم دیدن، گیم‌زدن و ورزش کردن، خود را مصروف می‌ساختم.

پس از گلودردی و جان‌دردی، در روز‌های بعد از آن برایم در دو شب نفس‌تنگی پیش آمد. پس از ۱۰ روز از آغاز بیماری، اسهال و دل‌بدی در بدنم ظاهر شد. گاهی اسهال می‌شدم اما هیچ‌گاه این قدر اسهال شدید را تجربه نکرده بودم. در کنار استفاده از داروهایی که برای خوب شدن اسهال و دل‌بدی مصرف می‌کردم، داکتر‌ها برایم گفتن چون در این مدت بیش‌تر از مایعات استفاده کرده‌ام، باید برخی از غذا‌هایی که سخت‌تر است را در رژیم غذایی‌ام شامل کنم.

در هفته سوم منزوی شدنم در خانه، دچار بی‌خوابی و کم‌خوابی شدم، از طرف روز اصلاً خواب نداشتم و شب‌ها هم وقتی به بستر خوابم می‌رفتم، پس از چند ساعت فکر‌های گونه‌گون برای کم‌تر از سه ساعت خوابم می‌برد. در این دوره‌ی کم‌خوابی، از طرف روز سردرد می‌بودم، اما توانستم با چند راه‌کار بهداشتی از سوی داکتران بدون استفاده از داروی خواب، با بی‌خوابی مجادله کنم.

پیام کردن با دوستانم در شبکه‌های اجتماعی بخشی از کار‌هایی بود که می‌کردم. ما گروپی از دوستان کرونایی را در شبکه‌های اجتماعی ساخته بودیم و با استفاده از این گروپ در کنار درمیان‌گذاری تجارب، از هم‌دیگر خبر نیز می‌گرفتیم.

بررسی که من از بیش از ۲۰ همکار و دوست‌های کرونایی‌ام دارم، این است که آسیب‌پذیری ما در برابر این ویروس کم‌تر است و تنها یک تعداد انگشت‌شمار دوست‌های من که شاید از خاطر بلند بودن سن شده بوده، نیاز به مراقبت جدی پیدا کرده‌اند. گمان می‌کنم که قدرت کشتار این ویروس در مقایسه به روز‌های اول شیوع این بیماری در جهان بسیار کم‌تر شده است، حتا برخی از کارشناسان بخش بهداشت نیز گفته آن که با ضعیف‌تر شدن ویروس کرونا در جهان احتمال دارد که قبل از تولید واکسین این بیماری، خود به خود از بین برود.

با این حال مشورت می‌دهم، که ساده‌ترین راه جلوگیری از گسترش بیماری کووید-۱۹ماندن در خانه است، پس در خانه بمانید تا ضررتان به دیگران نرسد. شاید این بیماری برای ما که هیچ مشکلات بهداشتی جانبی نداشتیم، نسبتاً ساده گشت؛ اما برای اطفال مبتلا سوء تغذی، مادران باردار و کسانی که به بیماری‌های گونه‌گون دچار اند، بتواند مرگ‌بار باشد.

امروز چهارشنبه بیستم ماه می‌ است و نزدیک به ۲۰ روز از ظاهر شدن علایم بیماری کووید-۱۹ در بدنم می‌شود، اکنون هیچ گونه علایمی ندارم و سر حال استم. اکنون آماده‌ام که دوبار آزمایش تشخیص ویروس کرونا بدهم و با شرایط بهداشتی‌ای که در مقایسه به ۲۰ روز قبل دارم، مطمئنم که نتیجه آزمایش من منفی خواهد بود.