سیاست

۸صبح، کابل: مسوولان در کمیسیون انتخابات اعلام کردند که در جریان دو هفته گذشته، حدود ۵۰۰ هزار نفر برای شرکت در انتخابات ثبت نام کرده‌اند. رقمی که از نظر مسوولان کمیسیون انتخابات بسنده نیست و آن‌ها هنوزهم از حضور کمرنگ مردم در مراکز نام نویسی نگرانی دارند.

۸صبح، کابل: گزارشگران بدون مرز (RSF) رده‌بندی جهانی آزادی رسانه‌ها در سال ۲۰۱۸ را امروز (چهارشنبه، ۵ثور) منتشر کرد.

بر اساس این گزارش، افغانستان با دو پله صعود در رتبه‌ی ۱۱۸ام این جدول قرار گرفته است.

چهل ‌سال از حادثه‌ی هفت ثور گذشت. حادثه‌ای که مناسبات قدرت و معیار‌های مشروعیت سیاسی را در افغانستان دگرگون کرد. این حادثه‌ همچنان سرآغاز خشونتی بود که تا حال از مردم افغانستان قربانی می‌گیرد. حادثه‌ی هفت ثور ۱۳۵۷ جنگ ایدیولوژیک را در افغانستان کلید زد. این جنگ‌ بعدها ابعاد هویتی پیدا کرد. جنگ امروز افغانستان هم به نحوی، همان جنگی است که در هفت ثور سال ۱۳۵۷ شروع شده بود. به همین دلیل است که بررسی رویداد هفت ثور برای ما اهمیت دارد. این رویداد و عواملی که سبب خلق این حادثه شد، باید مورد بررسی جدی و عمیق قرار گیرد. تاریخ سرگذشت انسان است و اگر  از آن درس‌های لازم گرفته نشود، تجربه‌های بدش تکرار می‌شود. به همین دلیل نیاز است که رویداد هفت ثور و ابعاد گوناگون آن، مورد بررسی موشگافانه قرار بگیرد. در این نوشتار فهم خود را از این حادثه توضیح می‌دهم.

روز گذشته در چهارمین نشست اتحادیه‌ی اروپا در مورد فساد اداری، جان ساپکو بازرس ویژه‌ی کنگره‌ی ایالات متحده‌ی امریکا در امر بازسازی افغانستان نیز فرصت سخنرانی یافت. این مقام امریکایی که بارها اظهارات جنجال‌برانگیزی را مطرح کرده و بارها مقامات افغان را در حالت غیرقابل دفاع قرار داده است، یکبار دیگر با تلویح، نگرانی‌هایش را از حیف و میل پول‌های کمکی ایالات متحده‌ی امریکا در افغانستان بیان کرد.

به مناسبت روز جهانی مطبوعات طی هفته‌ی جاری نشست‌های متعددی در کابل برگزار شد. این نشست‌ها کمک می‌کند تا مشکلات آزادی بیان، فعالیت آزاد رسانه‌ها، دست‌رسی به معلومات به شکل بنیادی و همه‌جانبه مورد تحلیل و ارزیابی قرار گیرد.

جان ساپکو، بازرس ویژه‌ی ایالات متحده‌ی امریکا برای بازسازی افغانستان با آن که می‌گوید مبارزه با تروریزم اولویت دارد، تأکید می‌کند که نباید مبارزه با فساد «اولویت دست دوم باشد» چون به گفته‌ی وی فساد حکومت افغانستان را از درون می‌پوساند.

حمله بر مرکز توزیع تذکره در دشت برچی که منجر به کشته‌شدن بیش از ۶۰ تن از مردم ملکی شد، نشان داد که تدابیر امنیتی برای مراکز ثبت نام و توزیع تذکره ضعیف است. یکی از جان به در برده‌گان این رویداد خونین به هشت صبح گفت که حکومت همه را برای گرفتن تذکره تشویق می‌کند، ولی به خاطر ضعف تدابیر امنیتی تعداد زیادی از مردم جان خود را از دست می‌دهند.

حاجی زمان و حاجی نبی حیران‌ اند. حاجی نبی با چوبی که در دست دارد عابران را نمی‌ماند که در کوچه تجمع کنند. او می‌گوید: «او بیادر برو، چیزی که بود کشته شد،‌ فقط ما پیرا ماندیم.»

شیعه‌کشی در افغانستان معاصر و حتا در تاریخ نزدیک این سرزمین سابقه دارد. از قتل‌ عام‌های زمان عبدالرحمان خان و نادرخان که بگذریم، در دهه‌ی ۴۰ خورشیدی در همین کابل، جزوه‌ای زیر نام سیف‌الابرار به چاپ رسید که نویسنده‌ی آن ملا محمد مبارک معرفی شده بود. بعد ملا منهاج‌الدین گهیز در نشریه‌ای به نام گهیز، شیعه‌ها را پیروان ابن سبا معرفی کرد. این تبلیغات در جامعه اثرات خود را به جا گذاشت. اشخاصی به جبار و عبدالحق کور در آن زمان با انگیزه‌های ایدلوژیک، با فریب و نیرنگ جوانان هزاره را به دام می‌انداختند و آنان را می‌کشتند. جبار در همان دهه‌ی چهل توسط حکومت وقت بازداشت، محاکمه و اعدام شد، اما اثرات تبلیغات ضد شیعی و ایدیولوژی‌‌ای که قتل شیعه‌ها را مجاز می‌دانست، باقی ماند.

با آن که از آغاز روند ثبت نام رای‌دهنده‌گان کمتر از ده روز می‌گذرد، در این مدت، مراکز نام‌نویسی در کابل و ولایت‌های کشور با حملات گسترده‌ای از سوی مخالفان مسلح دولت روبه‌رو بوده‌اند. حملاتی که روند نام‌نویسی را در برخی از محلات مختل کرده، منجر به بسته‌شدن مراکز شده و دلسردی مردم را در پی آورده است.