دسته: دیدگاه و یادداشت

قرار است انتخابات پارلمانی و شوراهای ولسوالی‌ها در ۲۸میزان امسال برگزار شود. یکی از نگرانی‌های مهم حکومت و ملت، تأمین امنیت پروسه‌ی انتخابات است. ‎دشمنان افغانستان از زمان شروع ثبت نام رای‌دهنده‌گان، حملات خود را در کشور افزایش داده‌اند تا مانع حضور مردم پای صندوق‌های رای شوند. ‎گروه‌های تروریستی چون داعش، طالبان، حقانی و حتا عده‌ای از احزاب سیاسی در داخل کشور تلاش دارند تا روند انتخابات را اخلال کنند. ‎آنان که دشمنان قسم‌خورده‌ی ما اند، می‌‌خواهند انتخابات را برای مردم افغانستان و جامعه‌ی جهانی بی‌‌فایده جلوه دهند. ‎نقشه و راهبرد اصلی دشمنان در برهه‌ی کنونی نفوذ در بین مردم، تبلیغات گسترده و افزایش ناامنی برای حضور کمرنگ مردم در انتخابات پیش رو است. ‎

جهان انترنتی با چالش امنیتی خطرناکی مواجه شده است. این چالش همزمان با استفاده‌ی روز افزون انترنت در تعاملات مدرن بشری در قرن بیست یک به میان آمده است. با همان شتابی که انترنت جهان را در می‌نوردد، با همان شتاب عوامل تخریبی‌ای که از آن به نام تهدید سایبری یاد می‌شود به دنبال آن می‌آید.

نخبه‌گان فرا‌گذاری* پشتون، افغانستان را در مسیر بازگشت به قهقرا قرار داده‌اند. آن‌ها نیروی محرک در نظم غیردموکراتیک کنونی در کشور اند و نظامی را که شکل داده‌اند با ساختارهای سیاسی قبلی، که بر اساس سلسله‌مراتب قومیت استوار بود، متفاوت نیست.

روز یکشنبه، ۱۳ جوزا، بعد از گشت روزانه در باغ گل‌های سانفرانسیسکو همراه با انجنیر حسین نصرتی، برای لحظه‌ای به منزل پدر گرامی‌شان، استاد محمد حسین نصرتی رفتیم. استاد نصرتی برادر شاعر گرانقدر بانو مستوره افغان است. پدر استاد، کاتب أمیر عبدالرحمن بوده است. محمد حسین نصرتی خود سالیان طولانی و تا کودتای حزب دموکراتیک خلق افغانستان (انقلاب ثور) به حیث مشاور وزارت عدلیه فعالیت می‌کرد که بعد از کودتا، متقاعد زودهنگام شد. در نتیجه همراه با تمام فامیل به امریکا مهاجرت می‌کند.

این عنوان تعبیر تقلیل‌گرایانه از عبارت رنه دکارت، فیلسوف فرانسوی قرن هفده است. او با اصل معرفت‌شناسانه برای اثبات هستی‌اش از اندیشه‌ای سخن زد که می‌توانست نگاه اصالت‌مند وجودش را تبیین کند. دکارت در کتاب (گفتار در روش) خود جمله‌ی معروف «می‌اندیشم پس هستم» را به کاربرد که بعدها موضوع بحث بسیاری از فیلسوفان و متفکرین  بعد از دکارت را شکل داد. نقدها و نظرات زیادی در محور این جمله‌ی دکارت نوشته شد و نتیجه‌های زیادی در تاریخ فلسفه‌ی جدید غرب از این جمله بیرون داده شد.

افغانستان در آستانه‌ی برگزاری گزینش سرنوشت‌ساز پارلمان و انتخابات شوراهای ولسوالی قرار دارد.

میرمحمد صدیق فرهنگ و سیدقاسم رشتیا دو چهره‌ی شناخته‌شده در تاریخ‌نویسی افغانستان اند. سوای نقش این دو برادر در نگارش تاریخ افغانستان، هر دو در برهه‌ای از زمان با سیاست افغانستان سر و کار داشتند که پاکستان امروزی تازه شکل می‌گرفت. رشتیا در «خاطرات سیاسی» و فرهنگ در « خاطرات میرمحمد صدیق فرهنگ» بازتاب جدایی پاکستان از هند را که در افغانستان در قامت «داعیه‌ی پشتونستان» مطرح شده‌ بود، آورده‌اند. رشتیا از معتمدان دربار بود و به همین دلیل روایت او از بسط پشتونستان‌خواهی در افغانستان روایت درون حکومتی است. قسمتی از خاطرات او در واقع شرح جر‌وبحث‌های کابینه‌ی حکومت در باره‌ی پشتونستان است. فرهنگ اما جزء مشروطه‌خواهان یا به تعبیر آن زمانی‌ها از «نو خیالان» بود و به همین دلیل روایت او روایت برون حکومتی یا به تعبیر رادیکال‌تر مخالف‌ حکومتی است.

کابل در آستانه‌ی هر انتخاباتی از بدفرهنگی انتخاباتی رنج می‌برد. تا چند روز دیگر شاهد خواهیم بود که چهره‌اش را به اجبار با حجاب پوسترهای انتخاباتی می‌پوشانند، چسب‌های محکم حاوی تصاویر نامزدان انتخابات بر جبینش می‌خورد؛

دکتور اشرف‌غنی، رییس حکومت وحدت ملی افغانستان، به‌حیث یک چهره‌ی اکادمیک و جهان دیده، فرصت‌های زیاد و بی‌تکراری در اختیار داشت تا با تعمق و تعقل یک سلسله کارهایی را انجام دهد و دست به اقداماتی بزند، که  از او در تاریخ افغانستان، به‌مثابه‌ی یک چهره‌ی ملی، با برنامه و مفید برای همه شود. اما متاسفانه او چنین نکرد، فرصت‌های زیادی را از دست داد و با تصامیم و عملکردهای مبتنی بر احساسات، سلیقه‌گرایی و دور از شأن یک متخصص واقعی، تصویر منفی و نامناسبی از خود در اذهان عامه شکل داد و به جای حل مشکلات موجود در کشور، به گونه‌ی بی‌سابقه، عامل ازدیاد و افزایش مشکلات و گسترش بی‌سابقه‌ی تبعیض، فساد و تضادهای قومی و زبانی در کشور شد. او هنوز هم فرصت دارد تا برای ترمیم وجهه‌ی آسیب‌دیده‌ی خود ـ اگر ماهیت‌ش آنچه که مردم می‌پندارند نیست- و کاهش مشکلات مردم و مملکت، دست به یک سلسله فعالیت‌های مفید و مبتنی بر رویکرد ملی و غیرسودجویانه بزند.

انترنت نیروی عمده‌ی ارتباطی در جامعه به ‌شمار می‌رود و بررسی اثرهای این نیرو در ابعاد مختلف زنده‌گی اجتماعی مردم بسیار مهم وچشم‌گیر است. عصر پر شتاب انترنت و شبکه‌های مجازی، تمامی ابعاد و بخش‌های زنده‌گی اجتماعی، سیاسی و اقتصادی مردم را تحت نفوذ و سیطره‌ی خود قرار داده است. اکنون یکی از بخش‌های بسیار مهم و اساسی تحت نفوذ انترنت، انتخابات افغانستان است. انتخابات پیش ‌رو بی‌سابقه‌ترین انتخابات در افغانستان از لحاظ گسترده‌گی نفوذ انترنت و تکنولوژی در جامعه است. تا کنون هیچ دوره‌ی انتخاباتی با چنین گسترده‌گی و توسعه‌ی انترنت همراه نبوده است. در دوره‌های قبلی اگر یک فایل تبلیغاتی نامزدان از یک گوشه‌ی کشور به گوشه‌ی دیگر در مدت چند روز و با هزینه‌ی کلان انتقال داده می‌شد، امروز ظرف چند ثانیه و با کمترین هزینه از طریق انترنت انتقال می‌یابد. با این وجود بررسی نقش انترنت در انتخابات، یکی از مسایل بسیار مهم و ضروری در کشور به شمار می‌رود.