دسته: زنگ اول

شخص رییس‌جمهور باید در مورد رهایی یا مرخصی حاجی خلیل‌الله فروزی از زندان به افکار عمومی توضیح بدهد. موضع رسمی حکومت این است که ایشان به دلیل بیماری مرخص شده است تا در منزلش درمان شود، ‌ولی این موضع قناعت همه‌ی جهت‌ها را فراهم نکرده است. سفیر ایالات متحده در واکنش به رهایی فروزی موضع تند گرفت و کل تعهد حکومت در مبارزه با فساد مالی و اداری را زیر سوال برد. زبانی که سفیر امریکا استفاده کرده است، ‌همان زبانی است که مقام‌های حکومت اوباما در مورد حکومت حامد کرزی به کار می‌بردند. امریکا بزرگ‌ترین کمک‌کننده به افغانستان است و بحران کابل بانک به نحوی به وجهه‌ی آنان نیز صدمه زد.

در سه روز عید قربان آرامش نسبی در کشور برقرار بود. مردم افغانستان هم انتظار دارند که این وضعیت دایمی شود و خون‌ریزی به پایان برسد. ولی این آرزو وقتی به واقعیت بدل می‌شود که طالبان به مذاکره‌ی با معنا با حکومت و دیگر نیروهای سیاسی افغانستان وارد شوند و آتش‌بس را بپذیرند. مردم افغانستان زمانی از مذاکرات میان‌افغانی استقبال می‌کنند که نتیجه‌ی فوری آن آتش‌بس باشد. در غیر آن کسی از مذاکراتی که سود آن به مردم عام نرسد، ‌استقبال نخواهد کرد. حکومت به عنوان نهاد مشروع جمهوری باید در مذاکرات حرف اول را بزند. حکومت افغانستان نهاد مشروع است. جهان و مردم افغانستان را حکومت را مشروع می‌دانند و به همین دلیل باید حرف آخر را در مذاکره حکومت بزند. هر اقدامی که نتیجه‌ی آن نادیده گرفتن مشروعیت حکومت افغانستان باشد، مردود است.

حمله‌های اخیر تروریستی در کابل نشان می‌دهد که طالبان و نیروهای متحد آنان برای حل سیاسی جدی نیستند. آنان خواستار امضای سند خروج نیروهای امریکایی و دوام جنگ با نیروهای امنیتی افغانستان هستند. چندی پیش این گروه به نیروهای امنیتی کشور یک فراخوان داده بود و از این نیروها خواسته بود که تسلیم شوند. طالبان در آن فراخوان آورده بودند که امریکایی‌ها خارج می‌شوند و نیروهای امنیتی افغانستان هم باید تسلیم شوند. این فراخوان تسلیمی و دوام حمله‌های تروریستی بر کابل نشان‌دهنده‌ی آن است که گروه طالبان به واقع عزم صلح ندارد. آنان خواستار دوام جنگ هستند. این گروه فکر می‌کند که نیروهای امریکایی در هر صورتی خارج می‌شوند و با خروج آنان نیروهای امنیتی افغانستان هم یا فرو می‌پاشند،‌ یا تسلیم می‌شوند. بر مبنای همین باور است که طالبان برنامه‌های نظامی‌شان را تنظیم کرده‌اند. آنان می‌خواهند که با راه‌اندازی حمله‌های تروریستی مردم را مرعوب کنند و به جنگ  ادامه بدهند. اگر طالبان به واقع قصد صلح و حل سیاسی می‌داشتند،‌ نیازی نبود که در کابل حمله‌های تروریستی به راه بیاندازند.

کمیسیون مستقل انتخابات تا حال برخی از کارهای مهمی را که باید انجام می‌داد، ‌به انجام نرسانده است. این کمیسیون باید فهرست رأی‌دهنده‌گان را نهایی و نشر می‌کرد. قرار بود که پس از اتمام کار اداره‌ی ثبت احوال نفوس، ‌کمیسیون مستقل انتخابات فهرست عمومی رأی‌دهنده‌گان را نشر می‌کند. کار اداره‌ی ثبت احوال نفوس خیلی دیر است که ختم شده است. این اداره فقط ۲۷ شناس‌نامه‌ی تزویری را از فهرست‌ رأی‌دهنده‌گان شناسایی کرد و به بقیه مهر تایید زد. اما کمیسیون مستقل انتخابات تا حال کار خودش را انجام داده است. انتظار می‌رفت که چند روز بعد از اتمام کار اداره‌ی ثبت احوال نفوس کمیسیون مستقل انتخابات، ‌فهرست عمومی رأی‌دهنده‌گان را نشر می‌کرد. اما تا حال فهرست عمومی رأی‌دهنده‌گان در وب‌سایت کمیسیون مستقل انتخابات بارگذاری(آپلود) نشده است.

نگرانی از خروج تدریجی نیروهای ناتو از کشور بالا گرفته است. این نگرانی‌ها در تحولات دهه‌ی ۸۰ میلادی و سال ۲۰۱۴ ریشه دارد. در سال ۱۹۸۹ روس‌ها نیروهای‌شان را بدون این‌که یک توافق سیاسی برای پایان جنگ به دست بیاید خارج کردند. در آن زمان خروج نیروهای شوروی بخشی از یک توافق‌نامه‌ی حل سیاسی جنگ نبود. افغانستان و پاکستان در ژنیو مذاکره کردند و امریکا و شوروی در نقش ناظر حضور داشتند. در آن زمان در ژنیو چند توافق‌نامه امضا شد که یکی از آن‌ها خروج نیروهای شوروی را از افغانستان، برای مسکو الزامی می‌ساخت. پس از امضای این توافقات در همان ساعات اولیه روشن شد که جنگ ادامه می‌یابد. مذاکرات ژنیو صرف برای خروج نیروهای شوروی راه‌اندازی شده بود. روس‌ها در آن زمان نیاز داشتند که نیروهای‌شان را از افغانستان به صورت عاجل خارج کنند. خروج غیرمسوولانه‌ی آنان و بی‌پروایی قدرت‌های دیگر، سبب دوام جنگ شد.

در آگهی‌نماها و پوسترهایی که به مناسبت جشن ۲۸ اسد توسط اداره‌ی امور ریاست جمهوری به چاپ رسیده است، ‌در کنار عکس شاه امان‌الله، تصویر‌های محمداشرف ‌غنی نامزد انتخابات ریاست جمهوری نیز دیده می‌شود. پوسترها به گونه‌ای طراحی شده است که در مقابل عکس شاه امان‌الله، تصویر رییس‌ جمهور برحال و نامزد انتخابات ریاست جمهوری نیز قرار بگیرد. این آگهی‌نماها در تمام خیابان‌های اصلی و برخی از خیابان‌های فرعی کابل نصب شده است.

نامزد ارگ محمداشرف ‌غنی در اولین همایش کمپینی‌اش اعلام کرد که دو سال دیگر تمام واحد‌های اداری افغانستان به برق دسترسی خواهند داشت و تا سه سال دیگر حتا به ایالت خیبرپختون‌خوای پاکستان هم برق صادر خواهد شد. منظورش این بود که برق از افغانستان به پاکستان صادر خواهد شد. این روزها کابل دچار کمبود برق است. برق جیره‌بندی شده است، ‌وزارت انرژی و آب می‌گوید که قادر به برآوردن تقاضا برای برق حتا در همین کابل نیست. حال سوال اساسی این است: در وضعیتی که برق کابل دچار مشکل است،‌ چگونه می‌توانیم تا دو سال آینده،‌ تمام واحدهای اداری کشور را به انرژی برق وصل کنیم؟ کی مرجع پول، فناوری و نیروی متخصص مورد نیاز آن را فراهم می‌کند؟ در گذشته هم گفته شده بود که تا سال ۲۰۱۹ مشکل برق کابل حل می‌شود؛ ولی در این گرمای سوزان ماه اسد، ‌تازه مشکل برق کابل بیش‌تر شده است.

کمپین‌های انتخاباتی به صورت آشکار نابرابر است. تمام نهادها و منابع دولتی به نحوی در اختیار نامزد ارگ قرار دارد. تردیدی نیست که برخی از دسته‌های انتخاباتی مشکل دارند و شاید از هم بپاشند، ولی نامزدانی که تیم‌های منسجم دارند نیز نمی‌توانند مثل ارگ از تمام منابع و امکانات دولتی استفاده کنند.

نامزدانی که در قدرت هستند و سمت اجرایی دارند، بیش‌تر از نامزدانی که در قدرت نیستند، از امکانات و منابع عمومی استفاده می‌کنند. به طور مثال امروز اشرف ‌غنی با شماری از عالمان دینی در پلی‌تخنیک در تالار لویه‌جرگه جلسه دارد. این تالار در اختیار اداره‌ی امور است. وقتی رییس‌ جمهور در آن جلسه‌ی کمپینی برگزار می‌کند،‌ اداره‌ی امور آن را تنظیم می‌کند.

گزارش جدید سازمان ملل متحد نشان می‌دهد که  در سه ماه دوم سال جاری میلادی نسبت به سه ماه اول این سال، کشتار غیرنظامیان در افغانستان ۲۷ درصد افزایش یافته است. این گزارش سازمان ملل متحد نشان می‌دهد که مردم عام و غیر‌نظامی افغانستان بهای جنگ را می‌پردازند. در حمله‌های انتحاری گروه طالبان و هم‌پیمانان آنان بر شهرهای بزرگ از جمله کابل،‌ غیرنظامیان به قتل می‌رسند. در حمله‌ی تروریستی اخیر به دفتر سازمان روند سبز، بیش‌تر از ۲۰ غیر‌نظامی جان‌های‌شان‌ را از دست دادند. بر مبنای قوانین بین‌المللی، دفتر یک جریان سیاسی یا یک حزب،‌ هدف غیرنظامی است. بر مبنای این قوانین، پولیس و کارمند عدلی هم اهداف غیر‌نظامی به حساب می‌رود. اما نیروهای تروریستی و طالبان به این قواعد پابندی ندارند و برای رسیدن به اهداف‌شان هر جایی را مورد حمله‌ی تروریستی قرار می‌دهند.