شرایط بسیار نامطلوب کودکان کار در سراسر جهان (قسمت سوم)

بیگاری در خانه‌‏ی ناآشنا
در کنار کودکانی که به عنوان کودکان کار توجه بسیاری از مجامع بین‌المللی را به خود جلب کرده‌اند، برخی دیگر اگر چه شاید به ظاهر در گروه کودکان کار قرار نگیرند؛ اما خود گروه بزرگ بی‌سرپرست و فراموش شده‌ ای را تشکیل می‌دهند که بی‌تردید آن‏ها نیز نیازمند یافتن پناهی مطمین هستند.
در بسیاری از کشورهای جهان چون اندونزیا، مالزیا، هند، بنگله دش، فیلیپین، افغانستان و بسیاری از کشورهای افریقایی و… کودکانی هستند که به کار در منزل خود و دیگران گماشته می‌شوند که این گروه از دید بسیاری جزو کودکان کار طبقه‌بندی نمی‌شوند!
این گروه که بیش‏تر آن‏ها را دختران تشکیل می‌دهند، به صورت گروهی یا به تنهایی به عنوان مستخدم در منازل مسکونی، هوتل‌ها و… به کار گرفته می‌شوند.
این عده نه تنها هیچ‌گاه شانس تحصیل و فراگیری مهارت‌های اجتماعی‌– فردی را  نمی‌یابند، بلکه در معرض انواع سو استفاده‌ها اعم از مالی، جنسی، عاطفی- احساسی، اجتماعی و… قرار می‌گیرند، که در صورت اعتراض نه تنها شغل خود را از دست می‌دهند، بلکه ورود آن‏ها به کاری دیگر با مشکلات فراوانی روبه‌رو است، چرا که کارفرمای قبلی آن‏ها برای حفظ حیثیت خود انواع اتهامات را به آن‏ها وارد می‌کند؛ اتهامی که هرگز مرتکب آن نشده‌اند و پس از آن بیکار و بی‌سرپناه در اجتماع رها شده و به جمع کودکان خیابانی افزوده می‌شوند.
آمار سازمان بین‌المللی کار نشان می‌دهد هر چند اطلاع دقیقی از تعداد کودکان و نوجوانانی که به کار در منازل گماشته می‌شوند، دقیقا در دسترس نیست، اما بی‌تردید بخش دیگری از کودکان کار را این گروه بزرگ اما ناپیدا تشکیل می‌دهد.
از سوی دیگر مخفی ماندن آن‏ها از دید اجتماع باعث می‌شود تا این گروه متحمل بیشترین آسیب‌ها شود. شاخص‌ترین فعالیت این گروه را می‌توان به کار در منازل به عنوان آشپز، مستخدم و… و نگهداری از کودک و سالمند تقسیم‌بندی کرد.
اطلاعات و آمار دیده‌بانان حقوق بشر نشان می‌دهد کشورهایی چون السلوادور در سال ۲۰۰۳ میلادی، گواتمالا در سال ۲۰۰۰، اندونزیا در سال ۲۰۰۵، مالزیا و اندونزیا در سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۴ میلادی و غرب افریقا در سال ۲۰۰۲ بالاترین آمار سو استفاده از کودکان و نوجوانان کار را به خود اختصاص داده‌اند، که در این بین عمده‌ترین آمارها متعلق به کودکان و نوجوانانی است که در منازل مردم متمول، هوتل‌ها و رستوران‌ها و حتا خانه خود به کار گماشته شده‌اند. در نگاهی اجمالی کودکان کاری که به عنوان کارگر برای کار در منازل یا مراکز دیگر به بیگاری کشیده می‌شوند، بالاترین آمار خشونت، سو ‌استفاده جنسی و سو ‌استفاده‌های مالی را به خود اختصاص داده‌اند. سازمان‌های جهانی از این گروه به عنوان «کارگران پنهان» یاد می‌کنند.
کار در دسته های نظامی:
– فاطیما (سیرالیون): «من با آن‏ها رفتم چون دیگر هیچ کس را در این دنیا نداشتم».
– دانیل (لیبرایا): «وقتی من هم یکی از اعضای شورشیان شدم برای راضی کردن فرمانده‏ام هر کاری انجام می‏دادم».
– جورج (بروندی): اول چراغ‏ها را نگه می‏داشتم. بعد به من یاد دادند که چه طور از نارنجک استفاده کنم. سه ماه بعد یک اسلحه‏ی کلاشینکوف ی– کی– ۴۷ و حتا یک ژ– ۳ به دستم دادند».
– جیمز (سیرالیون): «من شاهد بودم که آن‏ها چه طور دست انسان‏ها را قطع کردند، زنان و مردان را سوزاندند و دختری ۱۰ساله را مورد هتک حرمت قرار داده و او را کشتند… اغلب در تنهایی گریه می‏کنم چون جرات ندارم جلوی دیگران اشک بریزم».
– ماری (اوگاندا): «برای اولین بار کشتن سخت است، اما کم‏کم آسان می‏شود و آن قدرها هم ترسناک نیست. بعضی اوقات که عصبانی می‏شوم به خودم می‏گویم چرا همه‏ی این آدم‏ها را نمی‏کشی؟»…
(منبع: یونیسف، هفته‌نامه‌‏ی آتیه)
ادامه دارد