باز هم مذاکره با طالبان و جهاد با نیروهای خارجی؟

دیروز مرگ‌بارترین حملات سازمان‌دهی شده‌ی انتحاری به سه نهاد دولتی منجر به کشته‌ و زخمی‌ شدن شمار زیادی از افراد دولتی و غیردولتی شد. این حملات حوالی ساعد ده قبل از ظهر روز گذشته در وزارت‌ معارف، وزارت عدلیه، و ریاست محابس رخ داد.
براساس گفته‌های حنیف اتمر، وزیر داخله‌ی کشور، در این حملات حدود بیست نفر کشته شدند و در حدود شصت نفر دیگر زخمی گردیدند. وی گفت تعداد کشته‌ شدگان و زخمی‌شدگان این حوادث متغییر بوده و احتمال می‌رود بیش از این رقم باشد. براساس اظهارات منابع دولتی، هفت پولیس، دو نفر از امنیت، ده نفر از کارمندان وزارت عدلیه از جمله‌ کشته شدگان این حوادث اند.
براساس آخرین گزارش‌های رسانه‌ها، شمار کشته‌ شدگان این حوادث به ۲۶ نفر رسیده است. هم‌چنان گزارش شده است که وضعیت شماری از زخمیان حوادث دیروز خوب نیست.
در این حملات ۸ انتحار کننده دست داشتند که همگی به قتل رسیدند.
براساس گفته‌های مقام‌های دولتی، دو بمب‌گذار انتحاری ریاست محابس در شمال شهر کابل را هدف قرار دادند، که یکی از آنان جابه‌جا کشته شد و فرد دومی داخل تعمیر شده و خود را انفجار داد.  پس از حمله به ریاست محابس، انتحار کنندگان دیگر تلاش کردند به وزارت عدلیه، که در نزدیکی ارگ ریاست جمهوری قرار دارد، وارد شوند.
امر الله صالح، رییس امنیت ملی گفت پنج انتحار کننده می‌خواستند به وزارت عدلیه داخل شوند، که یک‌نفر از آنان قبل از داخل شدن به وزارت توسط پولیس کشته شد، حمله‌ کنندگان دیگر خود را به منزل دوم وزارت رساندند و بعد از حدود سه ساعت‌ درگیری‌، آن‌ها نیز به قتل رسیدند.
یک حمله‌ کننده‌ی انتحاری دیگر که می‌خواست به وزارت معارف داخل شود و خود را انفجار دهد، پیش از این که داخل وزارت شود، مورد تیراندازی قرار گرفت و کشته شد.
در این حملات شماری از افراد ملکی نیز کشته و زخمی شده اند، اما رقم دقیق تلفات ملکی هنوز معلوم نیست.
به گفته‌ی رییس امنیت ملی، از نزد انتحار کنندگان سلاح‌ نیز به‌جا مانده است. این سلاح‌ها، شامل شش میل کلاشینکوف، ۸عدد بمب دستی، ۱۴ عدد نارنجک، ۲۴ شاجور مرمی کلاشینکوف و شش‌ونیم کیلوگرام مواد انفجاری می‌شود. به گفته‌ی آقای صالح، انتحار کنندگان از ۲۰ الی ۲۵ سال سن داشته اند.
طالبان مسوولیت این حملات را به‌عهده گرفتند. ذبیح الله مجاهد، یکی از سخن‌گویان طالبان در گفتگو با رسانه‌ها گفت که ۱۶ طالب برای انجام حملات انتحاری وارد کابل شده اند.
آقای صالح به خبرنگاران گفت که در رابطه به این رشته‌ حمله‌ها، ۲۱ نفر تحت پیگرد قرار دارند.
شماری از شاهدان عینی حادثه به رسانه‌ها گفتند که انتحار کنندگان خارجی بودند، اما مقام‌های دولتی گفته اند در این رابطه تحقیقات شروع شده است، و هویت حمله کنندگان هنوز معلوم نیست.
این حملات به صورت بسیار سازمان‌دهی شده و هماهنگ صورت گرفت. طوری که، به گفته‌ی رییس امنیت ملی، انتحار کنندگان انوع مختلف سلاح‌ها را نیز حمل می‌کرده اند. هم‌چنان گفته می‌شود که حمله کنندگان از موتری از نوع لکسیز نیز استفاده کرده اند. این درحالی است که در شهر کابل پوسته‌های امنیتی بسیار زیاد می‌باشند و در هرچند قدمی مسوولان پولیس مصروف فعالیت‌ می‌باشند. گذشته از آن، درحالی که گفته می‌شود نسبت به وقوع چنین حملاتی قبلا اخطار داده شده است، حملاتی با این هماهنگی و گستردگی، بسیار تکان‌دهنده می‌باشد.
حنیف اتمر، وزیر داخله‌ی کشور ساعاتی پس از وقوع این حملات به خبرنگاران گفت که آن‌ها نمی‌توانند تمام عابرین و موترها را مورد تلاشی و بازپرسی قرار دهند. وی دلیل این امر را ایجاد مزاحمت برای مردم خواند. درحالی‌که، برعلاه‌ این که برخی جاده‌های شهر کابل به دلیل مسایل امنیتی به‌روی عابرین مسدود شده است، هرگاه مقامی بخواهد از یک نقطه‌ی شهر به نقطه‌ی دیگر شهر حرکت کند، جاده‌ها بند می‌شود و هزاران نفر از عابرین و کسبه‌کاران نصف روز شان را در مسیر راه می‌گذرانند. از سوی دیگر، اگر کمی دقت به‌خرچ داده شود، انتحار کنندگان از مردم ملکی بسیار تفاوت‌های زیادی دارند. سوال این است که این انتحار کنندگان از کجا آمدند. این‌ها که از آسمان نیامدند و حتما مکان‌ یا مکان‌هایی برای مجهز شدن و هماهنگی شان در همین نزدیکی‌های شهر داشته اند.
آقای اتمر گفت تا زمانی که شورشیان از خارج از کشور تمویل و تجهیز شوند، این وعده را داده نمی‌تواند که جلو این گونه حملات را بگیرد. در صورتی که طالبان منبع تمویلی و تجهیزی نداشته باشند، آن‌وقت از این قوت نیز برخوردار نیستند. حالا انتظار مردم از وزارت داخله و مسوولان امنیتی این است که با شورشیان و طالبان، در زمانی که از خارج تمویل و تجهیز می‌شوند، مبارزه کنند و راه‌های وارد شدن آنان را ببندند.
این حملات درست دو روز بعد از اظهارات کرزی در اجلاس مونشن در آلمان صورت می‌گیرد. آقای کرزی در سخنرانی خود در اجلاس امنیتی مونیخ بار دیگر به جامعه‌جهانی اعلام کرد که بدون مذاکره با طالبان امنیت در افغانستان تامین نمی‌شود. گذشته از آن، رییس جمهور از خیلی مدت‌ها است که طالبان را به «خوب» و «بد» یا طالبانی که با القاعده ارتباط دارند و ندارند، تقسیم می‌کند. حالا معلوم نیست، انتحار کنندگان این حوادث از کدام نوع طالبانی است که آقای کرزی می‌گوید. سوال این‌جا است که، در صورتی که قباحت این گروه به این اندازه باشد که در سه ساعت اماکن دولتی را تخریب نمایند و حدود صد نفر دولتی و ملکی را کشته و زخمی نمایند- که با این عمل شان به هیچ عنوان برای مردم بخشودنی نیستند- رییس جمهور، که به ظاهر رییس جمهور منتخب مردم افغانستان است، با چه توجیه و منطقی بازهم تلاش دارد که از طریق گفتگو و مذاکره طالبان را در قدرت سهیم سازد.
هم‌چنان چند روزهای قبل برخی سناتوران در مشرانو جرگه با لحن احساساتی خواهان جهاد علیه نیروهای خارجی به دلیل کشتار افراد ملکی شدند. حالا دیده شود، در قبال حادثه‌ای که منجر به کشته شدن بیش بیست نفر و زخمی شدن بیش از شصت نفر شد، و طالبان نیز مسوولیت این حمله‌ها را پذیرفتند، مشرانوجرگه و آن نمایندگانی که به گفته‌ی خود شان تلفات افراد ملکی و هم‌وطنان شان‌را تحمل کرده نمی‌توانند، چه واکنشی نشان خواهند داد. آیا این نمایندگان مردم را به خیزش علیه طالبان فراخواهند خواند؟ بستگی به‌این دارد که اظهارات قبلی سناتوران تا چه اندازه از داعیه‌ی مردمی و وطن‌خواهی برخوردار بوده است. حالا، اگر نمایندگان در قبال این حمله‌ها فقط با یک واکنش سطحی و یک ابراز تاسف بسنده کنند، خود می‌نمایاند که اعلام جهاد شان علیه نیروهای خارجی، هیچ داعیه‌ی مردمی ندارد و فقط سواستفاده از نام و عنوان مردم است و بس.